نرسید از شب ِ دلدار سرانجام پیامی
ز لبم جان شد و نامد ز لب ِ یار سلامی
دوش از آفاق شنیدم که لبی بر لب ِمِی زد
مگر این اشک ِدلِ زار نیارزید به جامی
ز چه شیرینی ِ جان در نظرِ یار نگنجد
که لبی جای عسل تر کند از بادهِ خامی
پیش ازآن کاین سروپا خاک شود کاش بیابد
که امیدِ دلِ مشتاق وصال است ، نه کامی
نکِشم جز به ره اش پَر که دگر راه ندانم
پَرِ دانا ننشیند ز غم ِ دانه به دامی
دهم اش شیره ِ جان و نه کمی باز بگیرم
که مگر تا برسانم به دو دل ذرّه دوامی
نفَسی کز دَم ِ یار آنکه بگیرد چه نیازی
به نیاز و به نماز و به نشانی و به نامی
پشتِ هم ضربه زعشق ونه جزازعشق سرودن
خوشتر از گفته ِ آذر نسرایند کلامی
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
.: Weblog Themes By Pichak :.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
